من دروغگو نیستم وقتی می گویم می خواهم برایت شعری بنویسم ، قلم را برمی دارم ، ذهنم را خالی می کنم ، پنجره های قلبم را باز می گذارم ، پروانه ای سفید پروازکنان به داخل می آید ، محو تماشایش می شوم ، که چه زیباست ، که دیدنش به چه نوری دل غم زده و روح تازه پیرشده ی مرا شفا می دهد.
شبیه توست ، وقتی که گفتم کرم ابریشمی هستی که پروانه خواهی شد ، مقاوم ، زیبا ، مسحورکننده.
شبیه توست وقتی که منتظر بودی با هم پیله ها را ببافیم و پروانه شویم ، برای پروانه شدن رنگ من آبی ست ، همیشه بوده ام ،خودت این را در شعرهایت گفته ای یادت هست؟
مرا ببخش ، خانه ی دلم پر از پروانه های سفید شده ولی من هنوز شعری برایت ننوشته ام ، در آرامشمان گوش به زمان سپرده ام ؛ همانطور که توصیه کرده ای ، تا واژه ها بازسازی شوند ، شکل بگیرند و من رنگ بپاشم و واژه ها را برایت نقاشی کنم ، واژه هایی که بتوانند بخشی از عشق و محبت و قدردانی من را به تو نشان دهند
کاغذ سیاه است ، خط خطی کرده ام ، مرا ببخش که گفته ام برایت شعر می نویسم ولی اکنون به شرمندگی خط های سیاه را تقدیمت میکنم ، من دروغگو نیستم ، برایت ثابت میکنم وقتی که خط ها را ببینی ، من لا به لای همین ها نام تو را نوشته ام ، نه فقط برای خودمان بلکه برای کسانی که رد پایی از وجود تو بر زمین دیده اند و نفهمیده اند که باید شعری بنویسند.
نوشته ام که دروغگو نیستم ، وقتی گفته ام واژه های شعرم کامل نیست و رنگ هایم رنگی ندارند ، هم پیله ی من ، حوض نقاشی من بی آب و بی ماهی ست ، در میان پاییز ، به رنگ زرد مرده ی خانه های باستانی ست ، سیب قرمزی می کشم ، درون حوضش می اندازم ، بعد یادم می آید انار میوه ی پاییزی ست ، سیب را خط خطی می کنم ، نارنگی می کشم. دروغ نگفته ام وقتی گفته ام من بین میوه ها نارنگی را بیش تر از همه دوست دارم و تو بر این اساس مرا مهمان بشقاب های نارنگی کرده ای و من هیچ وقت نتوانسته ام بگویم که تو را بیشتر از هر نارنگی غوطه در آب حوضی دوست دارم.
من این را هم برای تو لای این خط ها نوشته ام.
برایت از براهنی هم نوشته ام. شعری که واژه هایش سیاه خط خطی نیست ، دیوانه ای ست که ارامشش را در زمان یافته است.
می خواهم شعری برایت بنویسم ، بلد نیستم ، همین خط خطی ها را بپذیر
برایت ,پروانه ,واژه ,شعری ,نیستم ,نوشته ,دروغگو نیستم ,دوست دارم ,وقتی گفته ,شعری برایت ,شبیه توست منبع
درباره این سایت